Koop je tickets
Bekijk de line-up
Facebook-event
Tijdens de Week van de Belgische Muziek zetten we alle binnenlandse artiesten graag extra in de kijker. Ons land bulkt dan ook uit van het muzikaal talent, en met een recordaantal van maar liefst 36 Belgische bands en dj’s kleurt de affiche van Gladiolen dit jaar meer dan ooit zwart-geel-rood!
Toots sessies
Speciaal voor deze feestelijke week speelde Mayorga een Toots sessie met geweldige live versies van “Girlcrush”, “High High Low Low” en de Vive La Fête-cover “Noir Désir”.
Charline van Mayorga mag haar gitaar nog eens omgorden, want zij speelt mee in de live band van Pommelien Thijs. Samen brengen ze in hun Toots sessie de nummers “Medeplichtig”, “Kleine Tornado” en De Mens-cover “Irene”. Tussendoor verklapt Pommelien ook nog dat ze fan is van Wies en een duet met hen wel zou zien zitten!
Vinyl spécial
Wat is er Belgischer dan frietjes? Ga je tijdens de Week van de Belgische Muziek een frietje steken bij bepaalde frituren, dan kan je nu een “Vinyl Spécial” bestellen. De soundtrack bij deze lekkernij krijg je van dj Michael Amani, die een techno remix van de Soeur Sourire-klassieker “Domique” op limited edition vinyl flexi disk serveert. Honger gekregen? Hier vind je een lijstje met alle deelnemende frituren, of spurt gewoon naar jouw favoriete frietkot om de hoek terwijl je hier luistert naar zijn cover:
Ouderschap in de muziekwereld
De Week van de Belgische Muziek is natuurlijk meer dan enkel feest. Zo gaan VI.BE en concertzaal AB in gesprek over het thema “Ouderschap in de muziek”, want hoe combineer je het artiestenleven met een gezinsleven en kinderen? Selah Sue doet mee aan het panelgesprek en deelt haar eigen ervaringen.
Selah Sue heeft twee zonen van 6 en 4 jaar oud met haar partner Joachim, die in haar groep speelt. Het koppel is 13 jaar samen. Sanne Putseys, zoals Selah Sue heet, is ook plusmama van twee meisjes van 21 en 18 jaar oud.
“Een evenwicht vinden tussen ouderschap en muziek is moeilijk. Ik heb het nooit anders geweten: touren is altijd een enorm gepuzzel met agenda's, van onszelf en de kinderen”, zegt ze aan VRT NWS. “De dochters van mijn partner waren 5 en 8 jaar oud toen we een koppel werden. Tijdens de zomervakantie gingen ze mee op tournee, in de rest van het jaar was het zoeken naar opvang. 'It takes a village to raise a child', wordt gezegd: dat klopt helemaal.”
“Toen ik klaar was voor kinderen, wou ik daar tijd voor maken. De eerste 1.000 dagen zijn cruciaal voor de hechting. In die periode thuis met mijn eerste zoon heb ik de EP “Bedroom” gemaakt, omdat ik veel inspiratie had. Ik wilde die nummers ook live brengen. Oplossing: mijn broer zou meereizen als nanny. Na onze tweede zoon hebben we voor een voltijdse nanny gekozen.”
“Het moederschap combineren met een creatief beroep is moeilijk, maar ik zit nog in een luxepositie. Ik had al een carrière toen ik moeder werd, dus ik heb nu een tourbus aangepast aan mijn gezin. Tegenwoordig reizen mijn plusdochters in de zomer mee. Zij letten op de jongens en maken festivals mee vanuit de backstage: een win-winsituatie.”
Naast de opvangkwestie vindt Selah Sue de combinatie van artiest en moeder een moeilijke spreidstand. “In mijn groep spelen jonge en ambitieuze muzikanten. Zij willen optreden, feesten en uitslapen. Kinderen passen daar niet altijd bij, dus probeer die werelden maar eens op elkaar af te stemmen. Mijn oplossing: af en toe zonder kinderen touren, voor enkele dagen.”
Maar: samen touren als gezin heeft volgens Selah Sue ook voordelen. “Als we op festivals spelen, dan boeken we een hotel in de buurt en doen we overdag iets leuks met de kinderen. We breien er soms enkele dagen vakantie aan, om het nuttige aan het aangename te koppelen. Op festivals of aan concertzalen valt er weinig te beleven voor hen.”
Ook met een zwanger buikje werd er heel af en toe opgetreden, zoals hier in duet met Triggerfinger tijdens hun Radio 1-sessie:
Een belangrijk knelpunt volgens Selah Sue: het gebrek aan kindvriendelijke faciliteiten in de muziekwereld. “In de backstage heb je geen kinderopvang. Ik zou de jongens liever meenemen als er meer kinderen zouden rondlopen. Dat zou fijner zijn voor hen, want ze zijn op een leeftijd dat je hen moet bezighouden. Toch wil ik de kinderen veel betrekken bij ons leven, omdat ik het een interessante ervaring vind voor hen. Binnenkort gaan we een nieuwe fase in, als ze schoolplichtig zijn. Zelf afstandsonderwijs geven, zie ik niet zitten. Een nieuwe puzzel leggen dus, al hebben we ondertussen een stevig netwerk waar de kinderen graag naartoe gaan. Gelukkig zijn ze flexibel en sociaal.”
Hoewel Selah Sue veel vriendinnen in dezelfde levensfase ziet worstelen met de combinatie tussen werk en gezin, valt het haar op dat vrouwelijke artiesten hierover weinig contact zoeken met elkaar. “Toen ik zwanger was, heb ik eraan gedacht om Axelle Red te bellen. Zij speelt veel in het buitenland en heeft drie dochters. Ik heb het niet gedaan. Iedereen zoekt het vooral zelf uit.”
Selah Sue en Charlotte Adigéry hebben elkaar wel gevonden rond dit onderwerp. “Onze eerste ontmoeting was een feest van herkenning: we hebben urenlang gepraat. We worstelen met dezelfde zaken in een gelijkaardige situatie, met jonge kinderen en oudere plusdochters.”
“Veel werkende ouders hebben het gevoel dat ze tekortschieten, zowel op hun werk als binnen hun gezin. Dat is een maatschappelijk probleem. Toch hoeven die verschillende rollen elkaar niet uit te sluiten. Ik heb nummers geschreven over het moederschap en ik schakel hulp in voor mijn gezin. Je moet de moed en de kracht vinden om te gaan voor wat in jouw situatie werkt. Die balans is voor iedereen anders.”
Voor de Week van de Belgische Muziek delen we graag nog eens deze cover van “Raggamuffin” van Selah Sue die de Italiaanse rocksensatie Måneskin bij het begin van hun muziekcarrière in de straten van Rome maakte:
